Nog twee maanden

Lieve allemaal,

Het is al veel te lang geleden dat ik weer wat van mij heb laten horen. Vandaag is ook de dag dat ik over precies twee maanden weer terug ben. Een weekje later dan gepland en precies op tijd voor mama haar verjaardag. Lijkt lang, maar voor mij lijkt het einde al in zicht te komen. Gemengde gevoelens krijg ik daarvan. Anyway, afgelopen tijd heb ik natuurlijk van alles weer meegemaakt.

Blakka Watra, het laatste tripje van Lotte. En wauw, wat een trip. Samen met Randy & Dion. Het was ten eerste heel erg chill om met twee mensen maar op trip te gaan. Dat maakt het zo anders. Op de heenweg zijn we op een mega mooi plekje in de Suriname rivier gaan zwemmen. Het uitzicht was eigenlijk veel te hilarisch. Er stond namelijk een brug en die brug die was ingestort. Ze hadden hem een aantal jaren geleden gebouwd en kwamen er aan het einde achter dat hij toch niet zo stevig was. Hebben ze een kilometer verder een nieuwe gebouwd, een stevigere en die andere maar gewoon laten staan. Als ‘aandenken’. Heerlijk Surinaams weer. De rit ging verder, de Borgoe werd gekocht en het was bloody hot. Tegen de avond kwamen we bij ons kampje, midden in de jungle met een klein kreekje met zwart water a.k.a. Blakka Watra. Toen zijn we weer in de auto gestapt om dieren te gaan spotten in de jungle en de zonsondergang te gaan bekijken in de Savanna. Boi, wat was dat mooi. Veel dieren hebben we niet gezien, wel sporen van dieren, haha. En een mot en nachtzwaluw. Dat laatste beest is echt niet slim. Die blijft stil zitten als er licht op hem schijnt. Bijzonder dat die nog niet uitgestorven zijn dan. We besloten maar terug te rijden. Lotte en ik op het dak en opeens stond daar een beest midden op de weg. Lotte begon gelijk te schreeuwen: ‘’OMG EEN WILDE HOND’’. Wat bleek, een verlaten jachthond. Super dun, onder de teken en ontzettend bang. We twijfelde eigenlijk geen moment om hem mee te nemen. Ik ben samen met hem in de achterbak gaan zitten en ben hem lief gaan aaien, zodat hij iets minder bang zou worden. Ik dacht toen maar niet aan alle ziektes die ik zou kunnen krijgen van die hond. We zijn toen gelijk terug gereden naar het kamp en hebben hem al het eten gegeven wat we hadden. Dit was dan ook binnen 10 seconden op. Randy wilde hem ‘Tiger’ noemde. Maar ik keek naar hem en ik vond het echt een Gijs. Vanaf toen heette hij dan ook Gijs. Gijs was echt de beste toevoeging van de trip. We hebben hem heerlijk eten gegeven, selfies met hem gemaakt, gelachen, gedanst en leuke wandelingen met hem gemaakt. Dat laatste was wel lastig, hij wilde niet altijd meelopen.
Midden in de nacht kwam Dion samen met een bijzonder stelletje. Zij gingen de rest van de dagen ook met ons mee. Eerst dacht ik wel van: okeee… Maar wat een leuke mensen. Zo stoer, boven op het dak van de auto en om 11:00 uur in de ochtend ook lekker een Borgoe’tje met ons drinken. Ik vond ze echt bijzonder en dat maakte de trip eigenlijk ook weer bijzonder. Na een leuke verdere rit waar we aapjes tegen kwamen, Lotte tosti’s ging maken op het kampvuur en we hadden gezwommen in een kreekje met rijst erin, kwamen we na een hele klim aan op een berg. Ik kan het uitzicht niet echt beschrijven. Je zag een heel erg groot deel jungle vanaf de bovenkant, bergen in de verte. Dion zei: ‘’hier ben ik ook met al jouw vriendinnetjes geweest’’. Nou, toen had ik het niet meer. Ik ben op een rots gaan zitten met Lotte en we hebben samen lekker een potje gejankt. Toen wilde we ons kamp op zetten, maar begon het te regenen. Dus moesten we in de auto wachten. Het enige wat we hadden waren kaarten en drank. Nou, 1 + 1 = 2. Een uur later kwamen we gezellig de auto uit en zijn we de hele avond nog door gegaan. Toen heerlijk geslapen op de grond.
De volgende dag is het niet meer echt gestopt met regenen. We zijn nog naar de Stuwdam gereden, waar je ook uit keek op het Brokopondo meer. Dat is waarschijnlijk ook het enige wat iedereen van Suriname kent. Was mooi. Randy was in de tussentijd naar Palulu gereden, waar we onze laatste maaltijd hebben gegeten, nog lekker geknuffeld met Gijs en toen helemaal euforisch weer naar huis. Deze trip staat samen met mijn eerste tripje op nummer 1. Zo gaaf. Gijs was een paar dagen later weer bij zijn baasje, zijn nummer stond in zijn halsband. Redelijke anticlimax: hij was maar één dag kwijt geweest. We hadden wel een wilder verhaal in gedachte, maar goed.

Paar dagen daarna kwam mijn lieve Iertje weer ‘thuis’. Toen hebben we ook gelijk onze salsalessen gepland. Vanavond is les 5 en behalve mijn draaien, gaat het redelijk flawless. Het is in ieder geval ontzettend leuk.
Vorige week was ook Global Money Week. Dit was een week lang een beurs voor kinderen in Suriname. Nouja, voor de hele wereld. Hier hebben weken voorbereiding ingezeten, dus ik vond het best spannend. Veel ervan had ik bedacht, dus ik hoopte dat alles goed uit zou pakken. Ik moet zeggen dat ik redelijk tevreden ben. Een leuke, leerzame ervaring en een intensieve week. Dus gister eindelijk weer even wat ‘leuks’ gedaan.

We zijn namelijk gaan quad rijden. Door de Savanne en door de jungle. Awesome! Opvallend was wel, ik was niet eens bang. Ook niet toen ik bij Iris achterop zat, die eigenlijk niet echt diepte en hoogte zag. Waardoor we soms alle kanten opgingen. Ik kon eigenlijk alleen maar lachen. Zelfs toen er aan allebei de kanten een afgrond was. Ik had soms niet eens meer de kracht om gas te geven. Heerlijk dagje!

Komende twee maanden staan er nog redelijk wat leuke dingen gepland. Woensdag is het hier Holi Pagwa. Je kent wel die kleuren festivals, Color run. Beetje dat, maar dan in heel de stad hier.
1 april ga ik de Fredberg beklimmen en 25 april vlieg ik naar Curaçao, waar ik een weekje met Kirsten vakantie ga vieren. Wat deze twee maanden verder nog gaan brengen weet ik niet, ik weet dat ik ga genieten van alle momenten/feestjes/tripjes die ik hier nog heb.

Ik mis jullie en ja Nederland, jou ook!

Tot snel allemaal.
Soso Lobi, XXX Amy